Afgelopen zomer, op weg naar de vakantiebestemming in Italië, zijn wij op mijn verzoek een klein beetje om gereden. In plaats van de ‘3’ richting Frankfurt te volgen, sloegen wij bij Keulen linksaf de ‘4’ en daarna de ‘45’ op richting Siegen. Wie voor de Marbach Talbrücke naar links kijkt kan een glimp opvangen van de Wilhelmsturm. Een toren in het Hessense plaatsje Dillenburg genoemd naar onze eigen Willem van Oranje. Hier komt onze Vader des Vaderlands en de grote animator achter de Nederlandse Opstand vandaan. Dit was zijn thuisbasis. Hier groeide hij op en vluchtte hij naar toe toen Alva in 1567 in de Nederlanden aankwam. Willem van Oranje was een van de degene waar Alva het in het bijzonder op gemunt had. Willem ontkwam aan de Bloedraad en inquisitie van Alva.
Willem van Oranje werd op 23 mei 1533 geboren op de plek waar nu de Wilhelmsturm staat. De toren heeft Willem echter nooit gezien. In zijn jeugdjaren was de Dillenburg een ommuurde, op een berg gelegen stadje met twee kerken. Dit stadje werd in de 1760 door de Fransen belegerd en tot aan de grond toe afgebrand. Als herinnering aan het feit dat Willem van Oranje hier vandaan komt, werd in 1875 de toren gebouwd. Op 11-jarige leeftijd erfde Willem van zijn neef René van Chalon het 900 kilometer zuidwaarts in Frankrijk gelegen prinsdom Orange. Dat maakte hem in een klap een prins. Om die reden eiste de Spaanse koning Karel V dat Willem katholiek werd opgevoed aan het Spaanse hof in Brussel. Willem groeide daaruit tot een kundig edelman, een aardige militair en bovenal een vertrouweling van de Koning. Toen Karel V in 1555 afstand deed van de Nederlandse troon, zegende hij zijn geknielde zoon Filips II al leunend op de schouder van Willem van Oranje. Het gaf aan dat Willem in 1555 een man van aanzien was. De hoogste edelman die er was.
Al gauw bleek dat het tussen de nieuwe Koning Filips II en Willem niet bepaald boterde. Als Filips II in 1559 definitief naar Spanje vertrekt, verwijt hij al staand op de kade in Vlissingen dat Willem alleen maar aan zichzelf denkt. Niet het landsbelang, maat het eigenbelang staat volgens Filips bij Willem voorop. De kloof tussen beiden blijkt niet meer te dichten. Waar Filips vanuit Spanje de protestante ketters steeds harder wil vervolgen, kiest Willem van Oranje openlijk voor het Calvinisme. Hij wordt uiteindelijk de aanvoerder van de Nederlandse Opstand, waar Leidens Ontzet een onderdeel van was.
