Nieuwsfeit: Deze week in 1573: Er waren 21 schansen rondom Leiden waarin de Spanjaarden gelegerd waren. Een van de grootste is de Waddingerschans gelegen op de plek waar de Korte Vliet in de Rijn uitmondt. Het de Waddingerbrug en het park Ter Wadding zijn er naar genoemd #450jaarLeidensOntzet
Wie via de Haagweg in de richting van Voorschoten rijdt komt na de brug, de Waddingerbrug op een verkeersknoopunt terecht. Hier moet even goed uitgekeken worden en goed op de borden gelet worden om niet de verkeerde kant op te rijden. Iets wat mij wel overkwam namelijk. Omdat de aandacht op de weg en de bewegwijzering gehouden moet worden, zullen maar weinig mensen acht slaan op de bomenrij waar je recht op af rijdt. Waarom ook? Bomenrijen als deze vind je overal in Nederland. Daar is weinig bijzonders aan. Of toch wel? Deze bomenrij vormt niet alleen het noordelijkste puntje van Voorschoten, maar tevens ook het noordelijkste puntje van het Park Ter Wadding. Op het oog ook een park zoals er zovelen zijn in Nederland. Mensen wandelen er met de hond, jongetjes en meisjes spelen er wellicht met zelf gemaakte doeltjes een potje voetbal en zo met de jaarwisseling op komst is dit park wellicht de plek om ongezien, veel te vroeg in het jaar vuurwerk af te steken. Kortom een gewoon park in een gewone gemeente in Nederland. Toch heeft dit park een nadrukkelijke band met het Beleg en Ontzet van Leiden in 1574. Het park draagt dezelfde naam als de Spaanse Schans die er in 1574 was. Die schans lag echter aan de andere kant, de Leidse kant van de Waddingerburg. Dus ten zuiden van de Rijn, maar ten oosten van de Korte Vliet. Helemaal aan het eind van de Haagweg voordat je de Waddingerburg naar Voorschoten over gaat. Aan de linker kant.
De Waddingerschans lag op een voor de Spanjaarden strategisch punt. Niet alleen de wegen naar Leiden maar ook de waterwegen vanuit het zuiden naar Leiden kwam hier bij elkaar. Hier stroomde de Korte Vliet in de Rijn. Verder noordwaarts stroomde de Rijn Leiden in. Zowel over land als over water was Leiden dus goed bereikbaar. Wat opvalt is de afstand van de schans naar de oude Leidse binnenstad. Volgens Google Maps is het van Park ter Wadding naar de Witte Singel 2 kilometer lopen, even er van uitgaande dat ze dat in die tijd ook via de Haagweg deden. Daar doe je met een stevige pas een half uur over, maar als soldaat, bepakt en bezakt, één of meerdere zware wapens tillend al lopend op een onverharde en drassige weg doe je er zeker langer over. In alle situaties duurde het wel even voordat de Spaanse soldaten bij de stadsmuren van Leiden waren.
De Waddingerschans had naast aarde wallen ook twee fortjes ter bescherming van de schans. Het binnenterrein van de schans diende als opslagplaats voor materieel en munitie. Het noordelijkste fort was over de weg, de huidige Haagweg, heen gebouwd. Met zijn 325 meter lengte en 100 meter breedte was de Waddingerschans een grote en belangrijke schans. Het lag dan ook op het knooppunt van verschillende toegangswegen naar Leiden. De schans zelf was echter niet de plek waar de soldaten onderdak hadden. Dat hadden ze ten noorden van het Oude Huis Ter Wadding. Op de huidige plek van het Park Ter Wadding aan de zuidkant van de Rijn dus. In het huidige, noordelijkste puntje van de gemeente Voorschoten. Alleen in naam doen de brug en het park nog denken aan de tijd van het Beleg en Ontzet van Leiden. Los van een burg en een mooi park zie je niets meer uit de tijd van toen.
